สระบุรีสมัยก่อนประวัติศาสตร์ไทย
บริเวณที่ลาดเชิงเขาและบริเวณที่ราบลุ่มทางฟากตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยา เริ่มตั้งแต่จังหวัดสระบุ ลพบุรี เรื่อยไปจนถึงจังหวัดนครสวรรค์ ได้มีการขุดค้นพบโครงกระดูกเครื่องมือเครื่องใช้และเครื่องประดับที่ทำด้วยหิน แก้ว และสำริด โดยเฉพาะลุกปัดที่ทำด้วยแก้วและหินมีค่า พบค่อนข้างหนาแน่น และยังพบหลักฐานการติดต่อกันระหว่างชุมชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือด้วย พอย่างเข้าสู่ยุคต้นของประวัติศาสตร์ชาติไทยหรือที่นิยมเรียกว่ายุคกึ่งก่อนประวัติศาสตร์ หลังจากที่ชุมชนดังกล่าวได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมของอินเดียแล้ว ได้มีการพัฒนาขึ้นเป็นเมืองที่มีคูน้ำและคันดินล้อมรอบ[1]
ยุควัฒนธรรมมอญโบราณหรือทวาราวดี (ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 11 – 16) ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11 – 15 วัฒนธรรมมอญในภาคกลางของประเทศไทย ซึ่งก่อตัวขึ้นจากการรับเอาอารยธรรมอินเดียเข้ามานั้น ได้เจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุด ดังได้พบโบราณวัตถุสถานจำนวนมาก ที่สร้างขึ้นเนื่องในศาสนาพุทธและศาสนาพราหมณ์ ในบริเวณจังหวัดนครปฐม สุพรรณบุรี ราชบุรี ลพบุรี ปราจีนบุรีและเพชรบูรณ์ เป็นต้น[2] ในจังหวัดสระบุรีก็ได้พบโบราณสถานยุคทวาราวดี คือ ภาพจำหลักนูนต่ำที่ผนังถ้ำพระงาม เขาน้ำพุ ห้องที่อำเภอแก่งคอย เป็นภาพพระพุทธองค์ประทับบนบัลลังค์กำลังทรงแสดงธรรมโปรดพระพรหม พระวิษณุ[3]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น